Kaybettim zamanı. Yani an'ı. Ne zaman bulurum. -Bilinmez. Herkese tebessüm gösterirdim. Lakin geride kuru bir mimik kaldı. -Bilinmez. Hayallerim vardı. Gömdüm onları. Ne zaman çıkar. -Bilinmez. Çocuktum. Pek yaşamadım. Yüreğim ile dünyaya meydan okurdum. Girerdim na mağlup savaşlara. Hep çıkardım. Dilimi de, us'umuda susturdum. Ne zaman oynar. -Bilinmez. Çocukluğa hizmetim olsun dedim. Başaramadım. Ne zaman kabullenirim. -Bilinmez. Hep konuşurdum. Şeffaftım. Söylenmeyenleri de anlardım. Ne vakit bir yetim, öksüz görsem tutar kaldırırdım. Ne zaman doğarım. -Bilinmez. Yıkılmaz zannederdim. Dağılırmış. Yıkılırmış. Ne zaman ayağa kalkarım. -Bilinmez. Çay içerdim biteviye. Aramaz oldum. Ne zaman bulurum. -Bilinmez. Ölmez derdim. Toprak olunurmuş. Ne zaman dirilirim. -Bilinmez. Ak sakallıları dinlerdim. Dağın tepesine hayrandım. Kar, boran, fırtına hiç aldırmazdım. Şimdi esse bir rüzgar. O histen üşür oldum. Ne zaman iyileşirim. -Bilinmez. Yani cancağazlarım: artık hükümsüzdür. Geldi, gördü ve gidiyor. Helal edin. -Ettim. Gidiverdi aklım... Mukaddestir… Al bu selâmı götür, ver; mukaddes dava uğruna toprağı öpen memleket #şehitlerine… Tanrıdağ’ın zirvesinde bekleşenlere selam olsun... Unutmadık, unutmayacağız, unutturmayacağız...

Psikolog Eyüp Tunahan